Co to jest:
Pokrywa ciągłą warstwą powierzchnię ciała zwierzęcia albo wyściela jego narządy i jamy ciała. Cechami specyficznymi tkanki nabłonkowej jest ścisłe przyleganie komórek do siebie i ich spolaryzowanie. Część szczytowa tkanki, skierowana ku powierzchni ciała albo do światła przewodu, różni się od części podstawnej, która graniczy z inną tkanką (najczęściej łączną). Powierzchnia podstawna spoczywa na cienkiej i mocnej warstewce substancji międzykomórkowej, zwanej błoną podstawną. Pomiędzy komórkami substancja międzykomórkowa prawie nie występuje, a komórki są ze sobą zespolone dzięki połączeń międzykomórkowych. Połączenia zwierające i desmosomy łączą komórki ze sobą, półdesmosomy łączą je z błoną podstawną, połączenia zamykające uszczelniają przestrzeń pomiędzy komórkami, z kolei połączenia komunikacyjne umożliwiają wymianę małych cząsteczek i jonów pomiędzy sąsiadującymi komórkami. Komórki nabłonkowe mogą być zaopatrzone w rzęski. U bezkręgowców mogą także produkować różne wydzieliny płynne albo stałe określone mianem oskórka (kutykuli), które regularnie zawierają różne związki organiczne albo nieorganiczne (na przykład chitynę, węglan wapnia). U kręgowców komórki wielowarstwowego nabłonka powłokowego budujące naskórek przekształcają się w różne struktury, ((na przykład włosy, pióra, pazury, kopyta i gruczoły skórne. Klasyfikacja nabłonków opiera się na kształcie komórek i ich ułożeniu w warstwy. Można również dzielić je z racji na pełnioną funkcję. Stąd wyróżnia się: Tkanka nabłonkowa wykazuje duże zróżnicowanie wynikające z różnorodności jej budowy i pełnionych funkcji. Tkanka nabłonkowa powstaje w początkowym okresie rozwoju zarodkowego z ekto-, endo- i mezodermy. U bezkręgowców występują nabłonki jednowarstwowe, a u kręgowców jedno- i wielowarstwowe. W organizmie wykazuje sporą umiejętność do regeneracji. W nabłonkach wielowarstwowych podziały komórek zachodzą raczej w głębiej położonych warstwach tkanek. Rodzaje nabłonków Zapamiętaj W każdej tkance komórki o specyficznej dla tej tkanki budowie współpracują ze sobą, w czym pomocna jest wzajemna łączność, jaką utrzymują. Cechy nabłonków: • zwarty układ komórek, • prawie całkowity brak substancji międzykomórkowej, • obecność błony podstawnej zespalającej komórki, • obecność połączeń międzykomórkowych, • polaryzacja komórek, • duże umiejętności regenaracyjne komórek, • na ogół brak naczyń krwionośnych(pobierają substancje z leżącej pod nimi albo wpuklającej się do nich tkanki łącznej).
Czym jest Tkanka nabłonkowa – nabłonek znaczenie w słowniku Objawy i skutki T .
