Co oznacza Tężyczka - tajemnicza nieznana choroba?

Definicja: Tężyczka dotyczy raczej młodych kobiet. Wyróżnia się dwa rodzaje choroby: jawna - występująca w miarę rzadko, i utajona ,występująca znacznie częściej. Tężyczka utajona pomimo, iż występuje dość powszechnie, rzadko jest rozpoznawana. Nie istnieje gdyż żaden symptom, który byłby charakterystyczny wyłącznie dla tej choroby. Tężyczką określamy stan chorobowy, który cechuje wzmożona pobudliwość nerwowo-mięśniowa w formie napadów parestezji, tonicznych i klonicznych skurczów mięśni kończyn górnych i dolnych i kurczów głośni przy braku albo współistniejących zaburzeniach hormonalnych. Symptomy mogące sugerować istnienie tej choroby można podzielić na: psychiczne i narządowe. Symptomy psychiczne : wzmożona pobudliwość nerwowa, duszność spoczynkowa, niepokój, lęk, obniżenie nastroju, bezsenność, ogólne osłabienie, stałe uczucie zmęczenia, zasłabnięcia napadowe, trudności w koncentracji uwagi, drażliwość, zaburzenia pamięci, wady wymowy na przykład: zacinanie się. Wymieniając symptomy psychiczne występujące w przebiegu tężyczki warto wspomnieć o lęku napadowym, zwanym inaczej napadami paniki. Schorzenie rozpoczyna się w okresie między wiekiem młodzieńczym a 30 rokiem życia. Osoby z symptomami lęku napadowego cierpią na sporo zaburzeń somatycznych (wypadanie płatka zastawki mitralnej, idiopatyczną kardiomiopatię, różnego rodzaju zaburzenia czynności tarczycy, zaostrzenie dolegliwości związanych z owrzodzeniem żołądka i dwunastnicy, nasilenie ataków astmy). symptomy narządowe : kurcze mięśni – przeważnie łydek i stóp, drętwienia i mrowienia kończyn górnych i dolnych – szczególnie palców rąk, bóle i zawroty głowy, nadmierna potliwość, ziębnięcie i zsinienie kończyn, kłucie i pobolewanie w rejonie serca, skurcze oskrzeli, bóle opasujące w klatce piersiowej i jamie brzusznej, ucisk w nadbrzuszu, uczucie ciała obcego w gardle „kula histeryczna”, drżenia rąk i całego ciała, drętwienia twarzy i języka, ruch pląsawicze, symptomy pozapiramidowe. Jak rozpoznać tężyczkę? Tężyczkę utajoną (spazmofilię) wykrywa się zazwyczaj przypadkowo u ludzi na pozór zdrowych, albo także podających skargi na bardzo nietypowe dolegliwości ze strony różnych narządów i układów. Tężyczka utajona przebiega skrycie objawiając się w sposób niecharakterystyczny. Dotyczy raczej młodych kobiet, które cierpiąc na bardzo sporo niespecyficznych dolegliwości szukają rady u lekarzy licznych specjalności nie uzyskując fachowej pomocy jedynie poprzez brak trafnej diagnozy. Najczulszym testem wykazującym obecność nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej, a tym samym tężyczki jest badanie elektromiograficzne – próba tężyczkowa (próba ischemiczna). Podejrzewając tężyczkę należy pamiętać, iż istnieją choroby predysponujące do wystąpienia tej patologii. To są: alergie (w tym szczególnie astma oskrzelowa), cukrzyca, choroby tarczycy. Diagnostykę tężyczki zawsze warto uzupełnić o kilka badań dodatkowych: elektrokardiogram, elektroencefalogram, echokardiogram, badania laboratoryjne. Ważne dla rozpoznania jest również badanie psychologiczne. Gdzie szukać pomocy i jak prawidłowo leczyć tężyczkę? Leczenie tężyczki utajonej sprowadza się raczej do indywidualnego przyjmowania magnezu i właściwej terapii psychologicznej. Zapotrzebowanie dobowe na magnez dla osoby dorosłej wynosi 5 mg/kg masy ciała. Korzystne jest kojarzenie preparatów magnezowych z witaminą B6. Preparaty magnezowe dawkuje się je zazwyczaj od 1tabl. do 2 tabl. 3 razy na dobę. Kluczowymi przeciwskazaniami do stosowania preparatów magnezu jest ciężka niewydolność nerek, blok przedsionkowo-komorowy i miastenia. Bardzo regularnie niedobór magnezu współistnieje z zasadowicą metaboliczną wynikającą z hiperwentylacji u osób z symptomami lęku napadowego albo niewiele odpornych na sytuacje stresowe. Najwłaściwszą metodą takiej pomocy jest psychoterapia skojarzona z leczeniem farmakologicznym. Większość autorów preferuje rozpoczęcie leczenia od wykorzystania leków z grupy benzodiazepin. Lekami drugiego rzutu w leczeniu ataków paniki są trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Istnieją także doniesienia o leczeniu lęku napadowego selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny – fluoksetyną, fluwoksaniną albo selektywnymi inhibitorami MAO-A. Niektórzy autorzy twierdzą, iż u osób z nadmierną hiperwentylacją konieczny jest poza farmakoterapią trening prawidłowego oddychania. Tak więc każdy pacjent, u którego zaistnieje podejrzenie tężyczki utajonej powinien zwrócić się o pomoc do neurologa, co pozwoli mu nie tylko właściwie zdiagnozować dolegliwości, lecz i efektywnie leczyć chorobę.