Definicja Dżuma

Co znaczy: polecany specjalista: internista Yersinia pestis (licencja, autorzy) Nazywana również czarną śmiercią, morem albo zarazą morową jest zakaźną chorobą wywoływaną poprzez bakterie z rodzinyEnterobacteriaceae (Yersinia pestis). Dżuma to choroba odzwierzęca atakująca głównie gryzonie i mniejsze ssaki. Wyróżniono trzy postacie choroby: dymieniczą (najczęściej występująca), posocznicową(septyczną) i płucną (pierwotną i wtórną). Przenoszona jest poprzez pchły, które gryzą najpierw zakażone zwierzę a potem rozsiewają chorobę kąsając następne ofiary. Objawy ból brzucha ból głowy dreszcze gorączka osłabienie pocenie się zwiększenie węzłów chłonnych sinica zmiany na skórze Podział i przebieg Postać dymeniczna (50% śmiertelności, gdy bark leczenie) w pierwszych 6–8 godzinach po ugryzieniu objawia się: wysokągorączką(powyżej 38°C) potami dreszczami rozszerzeniemnaczyń krwionośnych bólami głowy znacznym osłabieniem W ciągu kolejnych kilku dni (od 2 do 7) zaobserwować można: zwiększenie węzłów chłonnych (nawet do około 10cm) – w szczególności pachwinowych, rzadziej pachowych, szyjnych albo innych symptomy zapalenia naczyń chłonnych bolesność węzłów (czasem powodująca przykurcze kończyny) miękkość węzłów (martwicy i zmiany ropne) przetoki zaatakowanych tkanek W formie septycznej również występują gorączka, ból głowy, dreszcze i poty, rozszerzenie naczyń i osłabienie, jednak towarzyszą temu również symptomy stanu zapalnego wywołanego wielką ilością bakterii w krwi (bakteriemia). Odpowiedzią organizmu na atak może być sepsa (uogólniony zespół odczynu zapalnego) powodująca mikrozatory bakteryjne w naczyniach krwionośnych zlokalizowanych na końcach palców rąk i stóp i na nosie. Tak powstają czarne zgorzele. Śmiertelność w tej postaci jest niezależnie od leczenia bardzo wysoka. W razie dżumy płucnej rozwija się ciężkie, wysiękowe zapalenie płuc, z krwiopluciem,dusznościąisinicą. Choroba, w efekcie wstrząsu i duszności, kończy się śmiercią w ciągu kilku dni (blisko 100% przypadków). Diagnoza Przeprowadza się wywiad i badania serologiczne i PCR. Najważniejsze są jednak badania kliniczne oparte na hodowli bakteriologicznej materiału pobieranego z węzłów chłonnych, krwi i plwociny. Badania te wymagają zachowania wysokiej klasy bezpieczeństwa biologicznego. Leczenie W Polsce przyjęto, że konieczna jest hospitalizacja. Pacjentom podawane są antybiotyki (kuracja pozajelitowa). Leki główne to przede wszystkim streptomycyna igentamycyna, a doksycyklinę podaje się w łagodniejszych sytuacjach. Duże znaczenie ma również leczenie wspomagające.