Definicja Antropogeneza

Co to jest: Antropogeneza obejmuje wszystkie mechanizmy biologiczne, które w toku ewolucji doprowadziły do stworzenia człowieka. Stworzenie człowieka rozumnego nie było rezultatem liniowego przekształcenia się następnych form, lecz częścią złożonego procesu ewolucji, obejmującego sporo odgałęzień. W linii rozwojowej człowieka można wyróżnić szereg form kopalnych, o różnym stopniu wykształcenia cech charakterystycznych dla gatunku Homo sapiens. Cechami podstawowymi, które decydują o przynależności do rodziny Hominidea, jest wyprostowana postawa ciała uwarunkowana poprzez dwunożny chód i silnie rozwinięty mózg. Fazy antropogenezy:– Pojawienie się około 35 mln lat temu w Afryce przodków człowiekowatych – (Hominoidea). Cechowały ich chwytne kończyny i czworonożny sposób poruszania się. Ich przedstawiciele, zwani prokonsulami, żyjący 20 mln lat temu, mimo czworonożnego chodu mogli przybierać postawę dwunożną. Tworzyli grupy rodzinne.– Wyodrębnienie się ( około 10 mln lat temu) z prokonsuli driopiteków, od których ( około 6 mln lat temu oddzielają się formy prowadzące do człowiekowatych, a więc hominidów (Hominidea).– Pierwsze hominidy cechował w pełni wykształcony dwunożny chód. Żyli na obszarach afrykańskiej sawanny i jako pierwsi świadomie wykorzystywali zasoby środowiska.– Pojawienie się australopiteków ( ( około 4 mln lat temu). Charakteryzowali się niskim wzrostem (do 1,5 m), małym mózgiem (( ( około 500 cm3), silnymi zębami, zdolnością wytwarzania pierwszych narzędzi. Pojawiają się u nich początki życia społecznego (wspólne polowanie, początki rodziny).– Pierwszy przedstawiciel rodzaju Homo – Homo habilis (człowiek zręczny), pojawia się (( ( około 2,5 mln lat temu. Posiadał większy mózg (600-700 cm3). Wytwarzał narzędzia kamienne.– Homo erectus (człowiek wyprostowany, pitekantrop) (( ( około 2 mln lat temu rozprzestrzenił się z Afryki i opanował Azję i Europę. Posiadał większy mózg (800-1100 cm3) i większy przyrost ( (( ( około 1,7 m). Używał ognia i wytwarzał różnorodne narzędzia kamienne, zamieszkiwał jaskinie albo budował szałasy.– Człowiek neandertalski pojawił się 200-400 tys. lat temu. Żył do ( (( ( około 30 tys. lat temu na terenie Afryki, Azji i Europy. Wyróżniał się sporą pojemnością czaszki (1200-1700 cm3), masywną budową, niskim czołem i silnie rozwiniętymi wałami nadoczodołowymi. Żył w grupach, zamieszkiwał jaskinie, wytwarzał różnorodne narzędzia kamienne, uprawiał myślistwo, grzebał zmarłych.– Homo sapiens (człowiek rozumny) pojawił sięw Afryce Wschodniej równolegle z człowiekiem neandertalskim, ( (( ( około 200-150 tys. lat temu, skąd rozprzestrzenił się na inne kontynenty. Do Europy dotarł ok. 40 tys. lat temu. Pierwszym europejskim przedstawicielem Homo sapiens był człowiek z Cro-Magnon (kromaniończyk), który żył w epoce lodowej. Homo sapiens cechuje szczupła budowa ciała, szczątkowe owłosienie, wysokie czoło, brak wałów nadoczodołowych, wysunięty podbródek i spora pojemność mózgoczaszki (1200-1600 cm3), ponadto wysoki poziom inteligencji, rozwinięta mowa, mocne więzi społeczne i społeczny podział pracy. Dostosowanie się Homo sapiens do warunków środowiska stało się powodem wykształcenia się ras ludzkich (czarnej, żółtej i białej) i licznych grup etnicznych. Po ustąpieniu epoki lodowcowej społeczność ludzka rozwinęła rolnictwo i hodowlę. Konsekwencją osiedlenia stało się tworzenie społeczności miejskich. Zapoczątkowane wówczas przemiany kulturowe zaowocowały rozwojem cywilizacji ludzkiej. Zapamiętaj Odkryty w 2003 r. na indonezyjskiej wyspie Flores Homo floresciensis był prawdopodobnie lokalną odmianą gatunku Homo erectus, który rozwijał się w izolacji. Żył jeszcze 12 000 lat temu, równolegle z człowiekiem współczesnym. Cechował go niski przyrost – ( (( ( około 1 m i objętość mózgu 380 cm3. Używał ognia i wytwarzał narzędzia kamienne. W oszacowaniu czasu rozprzestrzeniania się człowieka współczesnego z Afryki na inne kontynenty, które rozpoczęło się 100-200 tys. lat temu, pomocne okazały się badania zmienności sekwencji DNA u ludzi różnych ras.