Co znaczy Zdrowie publiczne- kilka słów o studiach dla managerów zdrowia.

Co to znaczy: Zdrowie Publiczne to w miarę nowy kierunek studiów z połowy lat 90-tych. Niestety wiedza przeciętnego obywatela na temat tej dziedziny jest znikoma, poprzez co regularnie spotykamy się z pytaniem „co to za studia, czego właściwie uczą?”. A iż regularnie, co nieznane to nielubiane, to i studia te, poprzez większość ,traktowane są po macoszemu i nie poświęca się im należytej uwagi. Medycyna ,farmacja i temu podobne dziedziny nie muszą „walczyć” o własne miejsce, jednak ze Zdrowiem Publicznym jest inaczej. Przed nami wiele pracy i wspólnych wysiłków w kreowaniu pozytywnego wizerunku Zdrowia Publicznego jako dziedziny medycznej... Pozytywną sprawą wydaje się jednak fakt, iż z roku na rok kierunek Zdrowie Publiczne cieszy się coraz większą popularnością. To jest dobra propozycja dla tych, którzy chcieliby pracować w służbie zdrowia, a zarazem łączyć znajomość różnych dziedzin naukowych. Studia ZP przygotowują studentów do pracy w sektorach odpowiedzialnych za kierowanie, administrację i ochronę zdrowia we wszystkich jej placówkach i sektorach. Zdrowie Publiczne można studiować na uniwersytetach medycznych, uniwersytetach ogólnych, akademiach wychowania fizycznego i państwowych wyższych szkołach zawodowych. Każda z uczelni ma swoje kryteria, co do przyjmowania kandydatów. Najczęściej brane są pod uwagę wyniki maturalne, wyniki testów przeprowadzanych poprzez uczelnie (raczej biologia, biologia człowieka, chemia) i wyniki rozmów kwalifikacyjnych. Najtrudniej dostać się na Uniwersytety Medyczne. Na kierunku ZP prowadzone są specjalności. I tak studenci mogą wybierać spośród: -kierowania w ochronie zdrowia -promocji zdrowia -edukacji zdrowotnej albo pedagogiki zdrowia -komunikacji społecznej w dziedzinie zdrowia( robota w mediach) -ratownictwa medycznego -dietetyki i żywienia Na studiach obowiązuje kilka bloków tematycznych. To są (raczej elementy medyczne( między innymi anatomia, biochemia, fizjologia człowieka, medycyna społeczna, medycyna naturalna, żywienie człowieka, epidemiologia), elementy ekonomiczne i managerskie ( między innymi mikroekonomia, makroekonomia, biznes plan, prawo ZP, prawo pracy, rachunek wydatków) i , elementy wykształcenia ogólnego (dydaktyka z metodyką, socjologia zdrowia, psychologia ogólna, pedagogika, seksuologia i tym podobne) Wg studentów Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, do najtrudniejszych należą ekonomia, anatomia, biochemia, epidemiologia. Do najprzyjemniejszych i najciekawszych natomiast –międzynarodowe problemy zdrowia, promocja zdrowia matki i dziecka, seksuologia, zdrowie psychiczne. Z czym chyba jednak każdy student się zgodzi ,bardzo wiele zależy od podejścia i zdolności osoby wykładającej. Czasem bardzo ciekawy element , można wyłożyć w sposób godny pożałowania ,gdzie jedynie z czym się wychodzi z sali wykładowej, to poczucie straconego czasu. Lecz to taka mała dygresja. Trzeci rok studiów to pisanie pracy licencjackiej i seminaria. robota może być tylko teoretyczna, lecz może być także badawcza, co z całą pewnością powiększa jej atrakcyjność. Należy ją wówczas poprzeć badaniami statystycznymi, które niestety student musi zrobić na swoją rękę. Bardzo istotną kwestią jest wybór interesującego tematu pracy jak i dobrego promotora. Od tego drugiego, w głównej mierze, zależy nasz efekt. Ostrzegam przed „upierdliwymi” promotorami, wtedy chęć do studiowania maksymalnie spada! Po obronie pracy licencjackiej większość studentów decyduje się na kontynuację studiów na magisterce. Wówczas wiele elementów się powtarza, część jest rozszerzona, lecz i dochodzą nowe , elementy na przykład ekonomika leku, rachunkowość, prawa pacjenta, choroby społeczne, zawodowe i tym podobne)) W ciągu całych studiów jest do napisania kilka prac semestralnych na przykład eseje z psychologii, pedagogiki. Zazwyczaj egzaminy są w formie pisemnej i testowej, lecz zdarzają się i egzaminy ustne. Po każdym roku w momencie wakacji student musi zaliczyć praktyki z zakresu promocji zdrowia( na przykład w szkołach),a również zakresu --kierowania w opiece zdrowotnej (w ZOZ). Ogólnie studia są przyjemne i ciekawe, nie ma na nich takiego „wyścigu i zakuwania” jak na kierunku lekarskim. Jedynym minusem, regularnie odczuwanym poprzez studentów, jest traktowanie tego kierunku jak „5 koła u wozu” i poczucie dyskryminacji na uczelni. Naprawdę trzeba mocno wierzyć w co się robi i znaleźć wiele samozaparcia, aby tym nastrojom nie ulec. Osoby kreatywne i żądne wiedzy zachęcam do udzielania się w kołach naukowych, a również korzystania z wymian międzynarodowych i szkoleń. To naprawdę rewelacyjna kwestia, łącząca naukę z umiejętnościami praktycznymi. Wszelakie wiadomości na temat studiów Zdrowia Publicznego można znaleźć na stronach uczelnianych. Może także i wy chcielibyście się podzielić opiniami na temat studiów ZP, czekamy na e-maile. magister Anna Słomińska Specjalista Zdrowia Publicznego