Definicja Achalazja

Co znaczy: polecany specjalista: gastrolog z łaciny: cardiospasmus Zdjęcie rentgenowskie przełyku po podaniu papki barytowej; widać słup środka cieniującego i symptom "dzioba ptaka", pozwalające na rozpoznanie achalazji (licencja, autorzy) Choroba nazywana również kurczem wpustu polega na zwyrodnieniu mięśni dolnego odcinka przełyku. Przełyk odpowiada za transport przyjętego pożywienia do żołądka. Dzieje się to dzięki skurczom mięśni. W razie achalazji dolna część przełyku (tak zwany zwieracz) nie rozkurcza się prawidłowo, co skutkuje zatrzymanie pokarmu. To jest wywołane brakiem komórek splotu Auerbacha. Gromadzący się pokarm rozpycha przełyk i regularnie jest zwracany. Początkowo utrudnione jest przyjmowanie pokarmów stałych, jednak razem z rozwojem choroby trudniej jest również przełykać płyny. Achalazja dotyka głównie osoby pomiędzy 30 a 60 r. ż. Objawy ból w klatce piersiowej cofanie się pokarmu do gardła uczucie pełności utrata masy ciała zaburzenia połykania zgaga Diagnoza Po zaobserwowaniu symptomów, takich jak dysfagia (trudności w przełykaniu), bóle w klatce piersiowej, zarzucanie treści pokarmowej do jamy ustnej, kaszel, zgaga, krztuszenie się, należy zrobić badanie kontrastowe, które wykaże, czy przełyk jest poszerzony. Przeprowadzane jest badanie RTG, endoskopia i manometria przełyku. Na tym etapie wykluczany jest rak przełyku, w razie którego symptomy są podobne, lecz w odróżnieniu do achalazji nie dochodzi do prawidłowego odżywania organizmu. Powikłania Z powodu zaburzeń pracy mięśni przełyku może dojść również do zachłystowego zapalenia płuc (wywołanego dostaniem się pokarmu do dróg oddechowych), refluksowego zapalenia przełyku, krwawienia, zapalenia błony śluzowej przełyku, ropni płuc czy raka przełyku. Leczenie Leczenie zachowawcze polega na wprowadzeniu stosownej diety (rozdrabnianiu pokarmu i spożywaniu papek, które łatwiej przełknąć). Zaleca się jedzenie na stojąco. Wskazane jest również unikanie stresu i spanie w pozycji półsiedzącej (zapobiega zachłyśnięciom). W leczeniu farmakologicznym podaje się leki, które wspierają rozkurczanie odpowiednich mięśni, takie jak nifedypina czy diazotan izosorbidu. Leczenie endoskopowe polegające na mechanicznym rozszerzaniu przełyku w rejonie wpustu dzięki balonika. Daje ono najlepsze wyniki, jest skuteczne w ok. 85%. Możliwe jest również leczenie operacyjne (operacja Hellera). Zabieg wykonywany laparoskopowo polega na wycięciu podłużnego pasma warstwy mięśniowej okrężnej w rejonie wpustu, co skutkuje jego poszerzenie. Skuteczność zabiegu zbliżona jest do zabiegu endoskopowego.