Definicja Węgorczyca

Co znaczy: polecany specjalista: internista z łaciny: strongyloidosis, z angielskiego: strongyloidiasis Larwa Strongyloides stercoralis (licencja, autorzy) Inaczej strongyloidoza, to choroba pasożytnicza wywoływana poprzez nicieniawęgorka jelitowego (Strongyloides stercoralis). Węgorek ma umiejętność przeprowadzania całego cyklu rozwojowego w organizmie człowieka, w efekcie czego może dochodzić do autozakażania i długotrwałego przebiegu choroby. Pasożyt występuje strefie tropikalnej (Azja Południowo-Wschodnia,Afrykasubsaharyjska i Brazylia). Objawy biegunka ból w nadbrzuszu nudności owrzodzenia utrata apetytu zmiany skórne Drogi zakażenia poprzez skórę albo błony śluzowe z zakażonej gleby autozakażenie Cykl życiowy pasożyta jaja – wydalane poprzez samicę w jelicie cienkim człowieka przekształcają się tam w larwy larwy filariopodobne – postać larw wydalonych, żyjących w glebie larwy rabditopodobne – w czasie wydalania mogą ponownie wniknąć do organizmu poprzez błony śluzowe okrężnicy albo skórę okolic odbytu. po zakażeniu larwy przedostają się razem z krwią do płuc, potem poprzez oskrzela do jamy ustnej, po połknięciu wędrują do jelita cienkiego, gdzie dojrzewają postać dorosła – bytująca w jelicie cienkim samica wytwarza jaja dzięki partogenezy Diagnoza Sygnałem choroby mogą być charakterystyczne rumieniowe zmiany skórne, szerzące się 10cm/h, zgodne z wędrówką larw. W badaniach widoczna jest eozynofilia. Przeprowadza się również badanie kału na obecność jaj albo larw i badania immunoenzymatyczne wykrywające przeciwciała. W razie ciężkiej infekcji larwy mogą być wykryte również w ślinie i popłuczynach oskrzelowo-pęcherzykowych. Leczenie Należy poddać się leczeniu również w razie bezobjawowego zakażenia. Pacjentom podawane są tiabendazol i albendazol.