Definicja z ang. Autogenic training and hypnosis as a method of psychotherapy, z niem. Autogenes Training und Hypnose als Methode der Psychotherapie.
Definicja:
W roku 1646 po raz pierwszy opisano sytuacja zahipnotyzowania koguta. Pracę naukową nad hipnozą rozpoczął Hypolyte Bernheim w roku 1880 Hypolyte Bernheim. Stał się on wiodącym badaczem tego zjawiska do chwili obecnej nie traktowanego poważnie i nazywanego zazwyczaj „sztuczką”. Sprzeciwił się on dotychczasowym poglądom twierdzącym, iż tylko histerycy ulegają hipnozie. Jednym z uczniów Hypolyte’a był Zygmunt Freud -twórca psychoanalizy. Francuski psycholog i farmaceuta Emilie Coue wprowadził metodę psychoterapii, samodoskonalenia i kojenia poprzez autosugestię albo samodzielną hipnozę. Sensację wywołała jego podręcznik „Samo opanowane poprzez świadomą autosugestię” wydana w roku 1920. Coue opracował także nową metodę autosugestii przez powtarzanie słów albo obrazów do podświadomego umysłu.
Jego mantra „Z każdym dniem, pod każdym względem, czuję się coraz lepiej.” (Tous les jours, à tous points de vue, je vais de mieux en mieux) znana jest do dziś. W roku 1932 Johannes Heinrich Schultz wydał książkę „Trening autogenny – samoodprężenie poprzez koncentrację”. Opisywała ona techniki relaksacji neuromięśniowej polegającej na wywoływaniu poprzez autohipnozę stanu zbliżonego do autohipnozy czy medytacji wewnętrznej. Schultz zastosował techniki używane w jodze i medytacji zen pomijając jednak ich aspekt religijny.
Trening autogenny stosuje się przy nerwicach, chorobach psychosomatycznych, położnictwie, dolegliwościach hormonalnych, zaburzeniach foniatrycznych, stomatologii i przy drobnych zabiegach chirurgicznych. Przedmioty treningu autogennego znajdują własne wykorzystanie w pracy z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo.
Czym jest Trening autogenny i hipnoza znaczenie w Działanie w leczeniu T .
