Definicja Autyzm dziecięcy

Co znaczy: polecany specjalista: psycholog gr. autos– sam Chłopiec z autyzmem i ułożone poprzez niego zabawki wzdłuż prostej. (licencja, autorzy) Spectrum autyzmu jest bardzo szerokie, z kolei jednym z najcięższych typów jest autyzm dziecięcy (tak zwany głęboki) określany również jako zespół Kannera. Choroba jest całościowym zaburzeniem rozwoju polegającym na ograniczeniu kontaktu z otoczeniem (komunikacja uczuć, relacje społeczne i integracja wrażeń zmysłowych). Pojawia się przed 3 r. ż. (istnieją wyjątki) i występuje cztery razy częściej u chłopców. Należy pamiętać, iż przymiotnik „dziecięcy” w nazwie choroby wskazuje moment pojawiania się choroby, zatem nie wyklucza trwania choroby u dorosłych. Szacuje się, że 5/6 osób na 10000 jest dotkniętych autyzmem. Inna chorobą ze spectrum autyzmu, łagodniejszą w przebiegu, jest zespół Aspergera. Objawy autystyczna izolacja brak kontaktów rówieśniczych brak potrzeby dzielenia się przeżyciami z innymi ludźmi brak społecznej albo emocjonalnej wymiany brak spontanicznych zdolności językowych charakterystycznych dla danego poziomu rozwoju łatwość mechanicznego zapamiętywania niezdolność do interakcji społecznych odbiegających od normy przyjętej dla danego wieku rozwojowego powtarzanie jednego albo kilku wzorców zainteresowań powtarzanie pewnych sekwencji ruchowych przywiązanie do rytuałów stereotypowe i powtarzane wyrazy (echolalie) uporczywe zajmowanie się tylko przedmiotami z pominięciem ludzi upośledzona mowa zaburzenie zachowań niewerbalnych zwyczajów Istnieje sporo zachowań mogących świadczyć o zaburzeniach na tle autystycznym. Symptomy autyzmu wg Leo Kannera: autystyczna izolacja przymus stałości otoczenia niezdolność do interakcji społecznych, regularnie powiązana z niepohamowaną agresją stereotypowe, powtarzające się czynności zaburzenia mowy łatwość mechanicznego zapamiętywania Symptomy autyzmu dziecięcego: nie gaworzy, nie wskazuje, nie wykonuje świadomych gestów po pierwszym roku życia nie mówi ani jednego słowa w wieku 16 miesięcy nie składa słów w pary w wieku 2 lat nie reaguje na imię traci umiejętności językowe albo społeczne i: słaby kontakt wzrokowy nie potrafi się bawić zabawkami nadmiernie porządkuje zabawki albo inne elementy jest przywiązane do jednej zabawki albo przedmiotu nie uśmiecha się czasem wydaje się upośledzone słuchowo albo w Zespole Aspergera wyostrzony zmysł słuchu urojenia omamy Inne symptomy powstające w relacji z otoczeniem: pozorny brak więzi z rodzicami – w reakcjach dzieci nie ma odpowiedzi na oznaki przywiązania okazywanego poprzez opiekunów, jednak w rzeczywistości więź jest głęboka, lecz trudna do zaobserwowania; problemy z interpretacją komunikacji niewerbalnej – autystycy nie rozróżniają tonu głosu, gestów, a również nie zauważają ładunku emocjonalnego przekazywanego w komunikacie, co znacznie utrudnia im zrozumienie otaczającego ich świata. Mają również trudności ze zrozumieniem punktu widzenia innej osoby; brak panowania nad emocjami – objawia się zwykle w przypadek trudnych, nowych, gdy chory czuje się niepewnie. Może wtedy tracić kontrole i przejawiać różne zachowania od płaczu po agresję. Powody Wszelakie rodzaje autyzmu mają podłoże neurologiczne, których sprecyzowanie zaprząta ciągle głowy naukowców. Wśród głównych przyczyn wymienia się: genetyczne – uwarunkowane genem EN2 na chromosomie 7, a również innymi genami znajdującymi się na chromosomach 3, 4, 11. Naukowcy odkryli aż 20-30 genów odpowiadających za powstawanie autyzmu (wyróżnia się geny odpowiedzialne za stworzenie wczesnej i późnej odmiany autyzmu). U mężczyzn geny znajdujące się na chromosomie 11, a u kobiet geny znajdujące się na chromosomie 4 są odpowiedzialne za stworzenie choroby. U kobiet stwierdzono obecność większej liczby genów odpowiedzialnych za stworzenie autyzmu niż mężczyzn. Potomstwu przekazywana jest skłonność do wystąpienia spektrum zaburzeń a nie podatność na autyzm wiek ojca powyżej 40 lat powiększa ryzyko zaburzenia metaboliczne, przede wszystkim nietolerancja glutenu i kazeiny (zaleca się odpowiednią dietę) urazy okołoporodowe uszkodzenia centralnego układu nerwowego toksoplazmoza (wrodzona) dziecięce porażenie mózgowe poważne infekcje i intensywne antybiotykoterapie w okresie niemowlęcym alergie i osłabiona sprawność immunologiczna obniżona umiejętność detoksykacji zatrucia rtęcią i metalami ciężkimi Diagnoza Wczesna diagnoza i działanie są niezbędne w celu zapewnienia jak najlepszego rozwoju dziecka. Dlatego każda z oznak wymienionych poniżej powinna powodować kontrolę rozwoju dziecka i opiekę specjalistów. Czynniki te są również uwzględnianie w badaniach przesiewowych: brak gaworzenia przed 12 miesiącem życia brak gestykulacji (wskazywanie, machanie na pożegnanie i tym podobne) brak wypowiadania słów przed 16 miesiącem życia brak spontanicznego wypowiadania fraz składających się z dwóch słów 24 miesiącem życia utrata żadnych zdolności językowych i umiejętności społecznych w każdym wieku Leczenie Jak dotąd autyzm jest nieuleczalny. W celu łagodzenia skutków choroby stosuje się: terapię psychologiczną terapię behawioralną dietę bezglutenuikazeiny farmakologię: leki antydepresyjne, neuroleptyczne W leczenie powinno być zaangażowana cała rodzina i najbliższe otoczenie, dotyczy to przede wszystkim procesu socjalizacji.