Co znaczy Nowe standardy leczenia cukrzycy typu 2 szansa na późniejszą insulinoterapię

Co to znaczy: Chorzy na cukrzycę typu drugiego mogą mieć dostęp do nowoczesnych leków inkretynowych, opóźniających konieczność podawania insuliny, co może również wpłynąć na obniżenie całkowitych wydateków związanych z leczeniem tej choroby. Niestety, Polscy pacjenci wciąż czekają na decyzje dotyczące refundacji leków należących do tej grupy (inhibitorów DPP-4 i analogów GLP 1). Trwająca od lat dyskusja dotycząca długo działających analogów insulin, odsunęła na drugi plan kwestię braku dostępu polskich pacjentów do innych przełomowych, nowoczesnych metod leczenia cukrzycy. W czasie gdy od kilku lat terapię cukrzycy typu drugiego na świecie rewolucjonizuje grupa leków inkretynowych, pozwalających na efektywną kontrolę glikemii w zależności od poziomu glukozy we krwi, przy jednoczesnym zachowaniu lepszego profilu bezpieczeństwa niż w razie stosowania pochodnych sulfonylomocznika (na przykład glipizydu). "Głębsze poznanie patogenezy cukrzycy wywołało, iż w ostatnich latach intensywnie prowadzono badania nad rolą hormonów inkretynowych i możliwościami wykorzystania ich w terapii tego schorzenia. Hormony inkretynowe wywodzą się z przewodu pokarmowego, a ich działanie polega na stymulacji wydzielania insuliny, w odpowiedzi na bodźce glikemiczne, spowodowane spożyciem pokarmu. Mechanizm ten określa się mianem "efektu inkretynowego" – wyjaśnia prof. Krzysztof Strojek z Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego. "Obiecujące wyniki tych badań wywołały, iż leki zwiększające sukces inkretynowy znalazły miejsce w standardach leczenia hipoglikemizującego. Są to agoniości GLP-1 (eksenatyd, liraglutyd) i inhibitory DPP-IV (sitagliptyna, saksagliptyna, wildagliptyna)." Przyjmowanie inhibitorów DPP-4 zapewnia niższe ryzyko wystąpienia hipoglikemii, która jest niezwykle niebezpiecznym powikłaniem występującym w czasie intensywnego leczenia cukrzycy. Hipoglikemia jest najczęstszym i najpoważniejszym zagrożeniem dla pacjenta leczonego insuliną niezależnie od modelu i schematu insulinoterapii. Poważne przypadki hipoglikemii mogą prowadzić do zasłabnięcia, a nawet śmierci pacjenta. Poprzez osoby postronne bywają dość regularnie mylone z upojeniem alkoholowym - z racji na zachowanie pacjenta jak i specyficzny zapach wydobywający się z jego ust. Wyniki sondażu przedstawiane na kongresie EASD w 2010 r. w Sztokholmie wskazują, iż jedna trzecia pacjentów w wyniku wystąpienia hipoglikemii potrzebowała pomocy osób trzecich, a 17% pacjentów wymagało natychmiastowej opieki lekarskiej. Ponadto 37% pacjentów raportowało, iż epizod hipoglikemii wystąpił u nich w trakcie pracy, a 12%, iż epizod miał miejsce w czasie prowadzenia samochodu.  "Hipoglikemia (niedocukrzenie), a więc inaczej nadmierne obniżenie stężenia glukozy we krwi, występuje wówczas, gdy stężenie glukozy we krwi jest niższe niż zapotrzebowanie organizmu. Hipoglikemia może wystąpić u pacjentów z cukrzycą typu 2 i czasami wiąże się z przyjmowaniem niektórych leków i insuliny." – mówi prof. Władysław Grzeszczak, prezes Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, kierownik Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego - "W przypadku hipoglikemii mogą wystąpić miedzy innymi symptomy takie jak: bóle głowy, senność, osłabienie, zawroty głowy, dezorientacja, drażliwość, uczucie głodu, przyspieszona akcja serca, potliwość i uczucie roztrzęsienia, a stopień nasilenia tych symptomów może wahać się od łagodnego do ciężkiego." Lekarze wiążą duże nadzieje z nową grupą leków inkretynowych, których ważną rolę w terapii cukrzycy podkreślają wytyczne europejskich i amerykańskich towarzystw naukowych. Leki inkretynowe są już szeroko służące i refundowane w zdecydowanej większości państwoów UE.   "Wprowadzenie inkretyn do terapii cukrzycy typu 2 wydaje się być krokiem w kierunku leczenia przyczynowego. Leczenie ta ingeruje w patomechanizm choroby, budząc nadzieję na uzyskanie większego efektu niż tylko normalizacja stężenia glukozy. z racji na szeroki profil bezpieczeństwa terapii sitagliptyną i w najwyższym stopniu komfortowy sposób podawania leku (doustnie, raz na dzień, niezależnie od posiłku), może być korzystny w terapii osób starszych." – mówi prof. Krzysztof Strojek W badaniach klinicznych z zastosowaniem sitagliptyny (inhibitora enzymu    DPP-V) występowanie hipoglikemii obserwowano jedynie u 5% pacjentów leczonych, a więc ponad 6 krotnie rzadziej niż w razie terapii pochodną sulfonylomocznika. Wyniki randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych potwierdzają, iż wykorzystywanie doustnie sitagliptyny jeden raz na dobę, zapewnia efektywną kontrolę glikemii bez ryzyka przyrostu masy ciała chorego, ryzyka rozwoju insulinooporności i występowania hipoglikemii. Ponadto, sitagliptyna wykorzystywana w połączeniu z innymi lekami doustnymi, daje szanse na odroczenie nawet o ponad dwa i pół roku insulinoterapii, która jest czasem trudna do zaakceptowania poprzez pacjenta i kosztowna dla płatnika. Wedle analizami farmakoekonomicznymi, będącymi w dyspozycji Agencji Oceny Technologii Medycznych i Ministerstwa Zdrowia, w wyniku odroczenia insulinoterapii, sitagliptyna pozwala uzyskać oszczędności wynoszące 1 837zł rocznie w przeliczeniu na pacjenta. By zapewnić oszczędności wynikające ze stosowania sitagliptyny, konieczne jest pełne finansowanie sitagliptyny ze środków publicznych w grupie pacjentów odnoszących optymalne korzyści ze stosowania leków inkretynowych. w czasie gdy Agencja Oceny Technologii Medycznych zarekomendowała                     50-procentową refundację dla wszystkich leków inkretynowych (DPP-4 i GLP 1). Jeżeli Ministerstwo Zdrowia przyjmie ten sam pkt. widzenia, leki z tej grupy nadal pozostaną niedostępne dla wielu polskich pacjentów, cierpiących z powodu cukrzycy, a możliwe oszczędności w systemie ochrony zdrowia nie zmaterializują się. Więcej informacji: Karol Poznański karol_poznanski@merck.com